Στέκομαι, λοιπόν, όρθια και κοιτάζω ευθεία μπροστά. Βλέπω πως έχω τρεις επιλογές. Να προχωρήσω ευθεία. Να προχωρήσω αριστερά. Να προχωρήσω δεξιά. Πίσω δεν πάω.
Και σκέφτομαι. Αν... Αν, λεω, αν...