Ο Πιρουλίτο και η Ροζαλία είναι πουλιά που δε λαλούν. Όταν όμως ο Πιρουλίτο ένιωσε πόση δύναμη έχει η σιωπή, κατάλαβε ότι η ζωή είναι πάντα όμορφη, κι ας μην είχε ωραία φωνή. Μπορούσε να κάνει χίλια δυο άλλα πράγματα: να πετάει, να βρίσκει την τροφή του, να προστατεύει την αγαπημένη του, να παίζει και να χορεύει μαζί της. Μπορούσε, αγγίζοντάς την, να γίνει ευτυχισμένος…. Κι οι δυο τους μπορούσαν να φτιάξουν μια όμορφη φωλιά, για τα δικά τους σιωπηλά και ευτυχισμένα μικρά.

[αγάπη, διαφορετικότητα, νοηματική γλώσσα, αναπηρία]