Το μεσημέρι στον τόπο μας ο ήλιος πλησίαζε πάντοτε πολύ κοντά στη γη, πολύ κοντά στους ανθρώπους. Κι οι άνθρωποι, θες από την κούραση της ημέρας που είχε προηγηθεί, θες από το πύρωμα του ήλιου και την ανάγκη τους για μια ζωή έξω από τα συνηθισμένα, συναντούσαν νεράιδες, στοιχειά, γοργόνες και τελώνια. Γυναικείες μορφές κυρίως, είτε στη γη είτε στη θάλασσα, μορφές που γοήτευαν και σκλάβωναν με την ομορφιά τους, μορφές που μπορούσαν και να σε τρελάνουν, αν δε συμβουλευόσουν μια μάγισσα, έναν νεραϊδάρη…
Δεκαπέντε ιστορίες από την ελληνική παράδοση που δείχνουν την ανάγκη του ανθρώπου να ερμηνεύει τον κόσμο σύμφωνα με τα δικά του μέτρα και συναισθήματα.